ROZDZIAŁ XII

ROZDZIAŁ XII

Nagle ktoś zapukał do drzwi. Myślałam ,że to Sandra. Pomyliłam się ... To był Kristian ! Co on tu robi ? Mój nauczyciel od biologii u mnie w domu. 

- Witaj Karolinko ! Jest twoja mama ? - powiedział przyjaźnie. Zdziwiłam się. Czego on chce od mojej matki. Ostatnio byłam na wagarach ,ale mama wiedziała. 

- Córciu idź do góry. Hej Krystian ! - mama pocałowała go. Nie w policzek w usta ! Czy ja o czymś nie wiem ?! Byłam wściekła. Poleciałam do Harrego do góry. Miał moją lustrzankę w ręce i szklane oczy. Wystraszyłam się. 

- Misiak co się stało ? - zapytałam z troską.

*Perspektywa Harry*

Karolina wyszła z pokoju otworzyć drzwi. Zauważyłem na stoliczku jej aparat ( lustrzankę ). Zacząłem oglądać zdjęcia. Na starszych zdjęciach większość była z tym jej byłym chłopakiem. Jak są na spacerze, jak się całują, jak jedzą razem, nawet jak siedzą w domu. To stara miłość Karoliny już o nim nie pamięta ! Na pewno. Chociaż ? Ostatnio rozmawiali pod jej domem. W szkole też czegoś od niej chciał. Powinienem być zazdrosny ? Nagle natrafiłem na filmik w jej domu. On był bez koszulki, ona go kręciła. 

- No nie kręć mnie kicia ! Bo nie będzie buzi. - mówił.

- Oto mój piękny chłopak ,którego ZAWSZE będę kochała - powiedziała i dała mu kamerę. On skierował ją na nią.

- Zawsze ? - zapytał.

- Nawet jak zerwiemy będziesz częścią mnie. Wiesz ? Ja po prostu cie kocham. Jak o naszej miłości zapomnę obejrzę to i będę cie pamiętać. Ciebie i naszą miłość.- dała mu buziaka, a on wyłączył kamerę. Spojrzałem na datę. To było pół roku temu. Czyli jeszcze przed naszym spotkaniem. A jak ona dalej go kocha ? Jak o nim nie zapomniała ?  Będą mnie teraz dręczyły te pytania. Zaszkliły mi się oczy. Nagle weszła do pokoju Karolina. Piękna jak zawsze. Pomyślałem ,że mogę ją stracić. Podeszła do mnie.

- Misiak co się stało ? - zapytała cicho ,ale z troską. Zabrała mi lustrzankę. Zobaczyła co oglądałem i szybko wyłączyła aparat. 

- Po co to oglądałeś ? - zapytała smutna.

- To prawda ? - odpowiedziałem pytaniem.

- Co ?

- To że dalej go kochasz...

- Nie, mówiłam tak wtedy, teraz uczucie wygasło.

- A jak ze mną wygaśnie ?

- Nie wygaśnie. Ciebie kocham naprawdę.

- Jemu mówiłaś to samo. - poleciała mi łza po policzku. Co jeżeli okaże się że mnie też tak teraz mówi a później już tak nie będzie. A może przesadzam. Spojrzała na mnie smutna. Ona jeszcze coś do nie czuła. Wstałem i wyszedłem. Poczekam ,aż będzie gotowa. Pobiegła za mną i krzyczała. Po drodze spotkałem kilka fanek. Rozdałem im autografy i zrobiliśmy zdjęcia. Zaczęły się pytania o Karolinę. Powiedziałem "Wszystko w swoim czasie" i poszedłem. Dotarłem do domu. Wszyscy siedzieli na kanapie i śmiali się z jakiejś durnej komedii. Wypytywali po chwili co się stało.

*Perspektywa Karoliny*

Stałam jeszcze chwile na ulicy zapłakana i patrzyłam w stronę w którą poszedł. Usiadłam na krawężniku i płakałam. Nagle podszedł do mnie ktoś i objął mnie ramieniem. 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

• Kto pociesza Karolinę ?

• Czy Harry wróci do ukochanej ?

Komentujcie Motywujcie ;3

Wiem że ciut krótki ,ale mam teraz mało czasu. Szykuje się na obóz ;)